Aan een periode van vijfenhalf jaar bij PIDZ komt een einde. Algemeen directeur Hetty van Dommelen doet een stap terug. Ze wil meer tijd aan haar geliefden besteden en gaat op een kleinschalige manier voor zichzelf beginnen. ,,Volgens mij zagen ze mij niet als directeur, maar gewoon als Hetty.”
,,Nee, een afscheid is het niet”, begint Hetty meteen in haar kantoor op de eerste verdieping van de Pastoor van Arskerk in Eindhoven, het oude hoofdkantoor van PIDZ dat vanaf het nieuwe kalenderjaar in Best ligt. ,,Ik ben niet zo goed in afscheid nemen, vind dat ook helemaal niet leuk.”
Dit typeert Hetty. Ze wil geen nadruk leggen op dingen als dat niet hoeft en ook nuchter als ze is, vindt de directeur dat in dit interview de focus niet enkel op haar moet liggen. Toch heeft Hetty een belangrijke rol gespeeld in de groei die PIDZ heeft doorgemaakt sinds haar komst. ,,Op het aandeel dat ik hierin had, ben ik heel trots. Maar we hebben het met zijn allen gedaan”, benadrukt ze.
“Dat zelfs in een klein land als Nederland de knelpunten in de zorg per provincie overal anders zijn, wist ik niet. Dat heeft wel zijn charme.”
Hetty van Dommelen, directeur PIDZ
Vijfenhalf jaar geleden kwam Hetty bij PIDZ terecht, dat toen nog in het Klokgebouw in Eindhoven zat. Ze was in eerste instantie aangenomen als innovatiemanager, maar na twee maanden was ze al de nieuwe algemeen directeur. ,,Ik wilde hoe dan ook in de zorg blijven werken, maar niet direct op de werkvloer staan. Bij PIDZ kon ik op een innovatieve manier het verschil maken voor de zorg”, vertelt ze. ,,PIDZ was destijds nog een van de weinige servicebureaus voor zzp’ers in de zorg. Dat vond ik erg vernieuwend.”
Groei van PIDZ onder Hetty
Op dat moment werkten dertien mensen voor PIDZ en liepen vier studenten stage. ,,God ja, dat is bijna niet meer voor te stellen, hè”, blikt Hetty terug, die nog precies kan vertellen hoe de indeling was van de kantoren. Inmiddels werken – inclusief alle eigen vestigingen – meer dan honderd mensen bij en voor PIDZ.
Een nieuwe verhuizing is aanstaande, naar het C-park Bata in Best. Deze overstap maakt Hetty niet meer mee, want op 1 januari is ze officieel gestopt bij PIDZ. ,,Het is niet vanwege het bedrijf of de mensen dat ik wegga. Het is een persoonlijke reden”, beargumenteert ze haar keuze. ,,Ik wil graag meer tijd doorbrengen met mijn (klein)kinderen en ouders.”
Hoe kijk jij terug op je periode bij PIDZ?
,,Met een heel goed gevoel. Ik heb nooit langer dan drie jaar in dezelfde functie gewerkt. Dus dat ik hier nu zo lang zit, zegt ook wel iets. Ik kan PIDZ met een gerust hart achterlaten en daar ben ik trots op.”
Wat heb jij hier geleerd?
,,Dat zelfs in een klein land als Nederland de culturen zo enorm kunnen verschillen en de knelpunten in de zorg per provincie overal anders zijn. In Limburg is de loyaliteit enorm hoog, maar als je in Rotterdam een samenwerking aangaat met een zorgorganisatie is dat contact soms een stuk vluchtiger. Om een ander voorbeeld te nemen: boven de rivieren zijn ze een stuk mondiger en zeggen ze direct wat ze vinden. Dat is in het zuiden weer minder. Dat megaverschil heb ik hier leren kennen en dat heeft zijn charme, vind ik.”
Waar ben jij het meest trots op?
,,De maatschappelijke projecten die we met PIDZ hebben opgezet. Ik vond de dag dat de kinderen van de PWA-school uit Veldhoven bij ons op de parkeerplaats een spellenmiddag hadden zo mooi. Iedereen bij PIDZ, met een zorgachtergrond of juist niet, droeg zijn steentje bij. Of dat we met een aantal medewerkers daar Sinterklaas mochten vieren. Dat zijn in mijn ogen de mooiste voorbeelden van verbinding en dat is ook waar de kracht van PIDZ ligt.”
“Als ik met iemand in gesprek ben dan hoop ik dat diegene luistert omdat ik wat zinnigs te zeggen heb en niet vanwege mijn functie.”
Hetty van Dommelen, PIDZ-directeur
Zou jij iets anders doen als je het over mocht doen?
Hetty denkt een paar seconden na: ,,Ja, ik denk dat we dan meer met ideeën hadden gedaan om de zorg te vernieuwen. Daar was simpelweg geen tijd voor, omdat we onze handen al vol hadden aan de groei van PIDZ. Maar verder zou ik het niet anders aanpakken. Ik heb mijn werk gedaan met volle overtuiging en dingen gedurfd want ik weet dat het niet altijd goed kan gaan. Leidinggeven is en blijft mensenwerk.”
Hetty vertelt in ruim een uur uitgebreid over de dik vijf jaar die ze aan het roer heeft gestaan. Als innovatie ter sprake komt, begint ze te stralen. Dat zou een deel van het probleem van het personeelstekort kunnen oplossen, denkt de 57-jarige PIDZ-directeur die zich zorgen maakt over de toekomst van de zorg.
Waarom maak jij je zorgen?
,,In Nederland zeggen we dat iedereen over zorg moet kunnen beschikken. Ik vind het nogal een uitdaging met de dubbele vergrijzing die eraan zit te komen. De tekorten zijn nu al groot en dat zal niet minder worden. Bovendien is er nu minder tijd voor de patiënten en cliënten. Het is al vaker gezegd: laten we stoppen met de onnodige administratie die zorgprofessionals moeten bijhouden en laat hen bezig zijn met het verlenen van zorg of begeleiding.”
Hoe zijn die tekorten op te lossen?
,,Door meer te innoveren in de zorg. Wij hebben onlangs een prijs uitgereikt aan stichting Joyce-House in Smilde. Zij hebben bedacht om mantelzorgers te betalen voor het werk dat ze doen. Dat vind ik dus echt een fantastisch concept. Maar ook een zorgplicht zou geen verkeerd idee zijn. Hier heb ik weleens in een van mijn columns over geschreven. Iedere helpende hand kunnen we gebruiken of het stagiairs, scholieren, zzp’ers, uitzendkrachten, zorgprofessionals in loondienst zijn. We hebben mensen hard nodig.”
Het liefst begeeft Hetty zich tussen de mensen. Als zij een half uur per dag achter haar computer zit, dan is dat in haar ogen al veel. ,,Van de gesprekken met mensen krijg ik enorm veel energie. Ik ben denk ik ook geen prototype directeur.”
Hetty deed veel meer dan leidinggeven alleen. Ze was overal van op de hoogte, binnen het bedrijf maar ook van de privésituaties van het personeel. ,,Dat vind ik ook de fijnste manier om te werken, want ik wil graag op de hoogte zijn van alles. En als ik met iemand in gesprek ben dan hoop ik dat diegene luistert omdat ik wat zinnigs te zeggen heb en niet vanwege mijn functie.”
Diverse medewerkers hebben ook persoonlijke coachingstrajecten bij haar gevolgd of leiderschapstraining gekregen. ,,Ik voelde mij altijd enorm gewaardeerd. Dat de mensen bij mij aan tafel komen zitten, is ook een blijk van vertrouwen richting mij. Volgens mij zagen ze mij niet als directeur, maar gewoon als Hetty.” Aan de periode van Hetty bij PIDZ is nu dus een einde gekomen. Al is het geen definitief afscheid maar een tot ziens.
