Column: leiderschap

Ik zit op Facebook wat rond te speuren tot ik opeens stop met scrollen en schrik van de reacties die staan op de pagina ‘Zorg in Actie’, een platform waar zorgverleners de krachten bundelen om deze mooie sector te verbeteren.

Algemeen bekend is dat veel zorgverleners uit de zorg stappen of als zelfstandige zorgprofessional verdergaan. Dit komt door arbeidsomstandigheden, werkdruk, administratieve rompslomp en dus minder tijd voor de cliënten en te weinig invloed op het eigen rooster.

Op de Facebookpagina van Zorg in Actie lees ik aan de hand van voorbeelden ook dat managers hier invloed op hebben. Om een van de vele voorbeelden te noemen: de manager tikt de zorgverlener op de vingers omdat deze met griep op bed ligt. Dit zet mij aan het denken en vervolgens stel ik mijzelf de vraag: wat is goed leiderschap?

Iedereen heeft dit in zich, want in beginsel voert iedereen de regie over zijn eigen leven, de dingen die hij of zij doet. Ook dat is leiderschap. De een bezit meer van deze capaciteiten dan de ander waaraan de mate van sturing kan worden gekoppeld.

Zit iemand die zelfstandig kan werken te wachten op een leider die zegt wat er moet gebeuren? Misschien heeft hij of zij alleen sturing, een duwtje in de goede richting of een sparringpartner nodig wanneer het even niet loopt.

Een titel voor de naam zegt niets over de leidinggevende kwaliteiten. Een goede leider en de daar bijhorende functienaam staan niet in verband met elkaar. Neem Nelson Mandela, Mahatma Gandhi of Martin Luther King.

Drie mannen die behoren tot de grootste leiders van de wereld, zonder dat voor hun naam het woord directeur, leider of manager staat. Zij zijn het geworden. Waarom? Vanwege een duidelijke droom, visie en passie waarachter zij te allen tijde staan. In woord en daad, ongeacht wat er gebeurt.

Dat vind ik goed leiderschap. Mensen bepalen zelf door wie ze geleid willen worden. In het geval van dit trio spreken we over miljoenen mensen. De zorg kan ook leiders gebruiken met een uitgesproken visie waarvan niet te pas en te onpas wordt afgeweken. Door vastberadenheid van de teamleider, manager of directeur – welke kaartje je er ook aan wilt hangen – staan de neuzen op een gegeven moment dezelfde kant op.

Dit kunnen we het beste bereiken door met de zorgverleners in gesprek te gaan. Zij weten echt wel hoe ze de taken dienen uit te voeren, maar het is belangrijk om te vragen wat zij nu écht willen. In sommige gevallen is het beter om op de handen te zitten en te luisteren. Uiteindelijk zetten we de mensen in hun kracht, weten we ze te enthousiasmeren en te behouden voor de zorg. Een écht goede leider verbindt mensen. Kijk maar naar Gandhi, King en Mandela.

11 september 2018

Column: leiderschap

Archief

Blijf ons volgen

Nieuwsbrief