Naast zijn werk als zzp’er in de zorg is PIDZ’er Niels Meijer ook levensvriend van jongvolwassenen met een beperking. Met hen gaat hij een hechte vriendschap aan, waarin alle thema’s kunnen worden besproken. ‘Ik kan veel van ze leren.’
Filosoferen over het leven, praten over de dood, samen naar de kroeg of naar een voetbalwedstrijd. Niels gaat met zijn levensvrienden om zoals je met hechte vrienden omgaat. Het zijn er vier, voor een vijfde is zeker nog plek. Meer liever niet, legt hij uit in zijn appartement in Arnhem. ,,Zo kan ik ze maximale aandacht geven.”
Maandag en woensdag zijn de vaste dagen waarop hij bij hen op bezoek gaat, met vaak ook vaste contactmomenten. Zo belt Niels met een van zijn levensvrienden op woensdag een uur om te filosoferen over het leven. Met een ander belt hij vijf minuten per week maar wandelt hij ook een uur door het bos en weer met een ander gaat hij geregeld naar het terras.
“Ik ga juist met hen het gesprek aan op vriendschappelijke basis, zonder te oordelen. Dat maakt onderwerpen die heftig kunnen zijn al een stuk minder zwaar.”
Niels Meijer, zzp’er en levensvriend
De activiteiten variëren, maar Niels gaat altijd vanuit een vorm van gelijkwaardigheid – ook hij stelt zichzelf open. Zo heeft hij zelf eens paniekaanvallen gehad en vervolgens iemand gebeld die daar ook weleens last van had en hem gewoon gevraagd: hoe ga jij hier eigenlijk mee om? Het zorgde voor een wisselwerking.
Spiegel voorhouden
Niels’ levensvrienden houden hem regelmatig een spiegel voor. ,,Zij kunnen mij ontzettend veel leren. Dat vind ik enorm waardevol. Met hen deel ik regelmatig wat mij dwarszit. Soms kan ik zelfs beter met hen praten, dan met mijn andere vrienden”, vertelt hij.
Het is particuliere zorg die Niels verleent, al wil hij niet de nadruk leggen op het feit dat hij hun begeleidt of coacht. ,,Die rol probeer ik eigenlijk los te laten, al is dat soms lastig”, zegt hij. ,,Sommige levensvrienden wonen op een woongroep en als zij, bijvoorbeeld, iets hebben gedaan wat niet door de beugel kan dan horen zij dat al van de begeleiders daar en hun ouders. Ik ga juist met hen het gesprek aan op vriendschappelijke basis, zonder te oordelen. Dat maakt onderwerpen die heftig kunnen zijn al een stuk minder zwaar.”
“Als vriend is hij géén begeleider, coach of therapeut. En dat is zo bijzonder. Dat brengt een hele nieuwe waardevolle dimensie in het leven van mijn zoon.”
Moeder van een levensvriend
Daarin wijkt Niels af van de protocollen. Hij rapporteert niet, maar gaat gewoon het gesprek aan. ,,Hier heb ik bewust voor gekozen”, stelt de 32-jarige Arnhemmer. ,,Zo kan ik veel beter de verbinding met ze aangaan, op een gelijkwaardige manier.”
Dankbare moeder
Zijn manier van werken slaat aan, laat een moeder van een van zijn levensvrienden weten. Zij is hem enorm dankbaar. ,,Vriendschap is niet vanzelfsprekend voor hem. Niels brengt kameraadschap, levenservaring en plezier in zijn leven. Niels neemt zijn ervaring met het begeleiden van jongeren met een beperking met zich mee. Als vriend is hij géén begeleider, coach of therapeut. En dat is zo bijzonder. Dat brengt een hele nieuwe waardevolle dimensie in het leven van mijn zoon.”
Bijzondere band met levensvriend
Ook komt een van Niels’ levensvrienden aan het woord. ,,Niels is echt iemand met wie ik kan praten. Ik kan met hem alles, maar dan ook letterlijk alles bespreken. Niks is te gek. Dat betekent vrijheid voor mij. Vrijheid om te mogen denken en spreken, om te mogen zijn wie ik ben.”
De band met Niels is bijzonder, schetst zijn levensvriend. ,,Wij streven naar radicale eerlijkheid, over elk denkbaar of juist ondenkbaar onderwerp. Wij mogen spreken over dingen die taboe zijn en doorbreken dat taboe. Alles is oké.”
Niels daarover: ,,Wij hebben inmiddels de veiligheid gecreëerd om ons kwetsbaar op te durven stellen. Hierdoor mogen we de diepte in. Deze diepte brengt ons nieuwe inzichten.” Het maakt hem trots. ,,Ik zou op een gegeven moment graag willen laten zien wat wij met onze vriendschappen hebben bereikt.” De levensvrienden hebben elkaar overigens nog nooit ontmoet. ,,Dat zou ik wel leuk vinden, maar is niet per se een must.”
“Vanuit nederigheid zorg verlenen, vind ik mooier dan vanuit een autoriteit. Zo kun je de mensen laten groeien en ontwikkelen.”
Niels Meijer, levensvriend en zzp’er
Niels ziet zichzelf dus vooral als vriend. En zoals in het echte leven eindigen vriendschappen soms. Wat als dat gebeurt? ,,Het kan gebeuren dat je elkaar door omstandigheden minder vaak ziet”, antwoordt Niels. ,,Dan stel je soms de vraag: hebben wij nog iets aan elkaar? Als dat antwoord ‘ja’ is, dan ga je verder en anders neem je afscheid en dan is dat een proces wat je doormaakt.” Voorlopig is dat totaal niet aan de orde.
Sinds 2021 zzp’er
Naast levensvriend is Niels ook sinds november 2021 zzp’er in de zorg – ook via PIDZ -, nadat hij twaalfenhalf jaar in loondienst heeft gewerkt. ,,Kaders zijn prachtig als hulpmiddel, niet als leidraad, vind ik. De protocollen zijn niet slecht, maar staan vaak wel een stukje van mijn kernwaarden af”, legt hij zijn besluit uit.
Meer menselijke maat dus voor Niels, die als zzp’er meer voldoening ervaart in zijn werk en daarmee ook meer werkgeluk ondervindt. ,,Zeker als levensvriend ervaar ik intens geluk én trots door alle open en eerlijkheid”, glundert Niels, die zich bij cliënten nederig opstelt. ,,Vanuit nederigheid zorg verlenen, vind ik mooier dan vanuit een autoriteit. Zo kun je de mensen laten groeien en ontwikkelen.”
