Tien jaar PIDZ: voortdurend een komen en gaan van mensen. Eén iemand werkt er al vanaf de beginjaren en dat is Monique Blatter (34). Een interview met de állereerste medewerker van PIDZ.
Het verhaal hoe Monique bij PIDZ terecht is gekomen, is inmiddels bekend. Tijdens de Dutch Design Week van 2012 stapt ze het Klokgebouw op Strijp-S in Eindhoven binnen, de plek waar ook het hoofdkantoor was gevestigd. Ze komt niet uit bij design, maar bij PIDZ. ‘Is dat niks voor jou, werken als zzp’er in de zorg?’, vraagt de vriendin met wie ze op pad is. De interesse is gewekt, want Monique heeft een achtergrond in de zorg. Ze raakt met oprichter Ron Simmer aan de praat en tijdens het gesprek wandelt ook oprichter Wichard Fassbender (Fass) binnen.
Als Monique de deur uitloopt, weten zij allebei: die met die ‘paardenstaart’, die moeten we hebben. Monique straalt warmte uit, kan luisteren en is eerlijk en oprecht. Dat past precies bij PIDZ. Ron gaat erachteraan en twee weken later begint Monique aan haar eerste werkdag als officemanager. De jaren verstrijken, mensen sluiten zich aan bij de familie of vertrekken weer. Het is een komen en gaan. PIDZ verhuist in 2018 van Strijp-S naar de Pastoor van Arskerk. Maar Monique die werkt er nog altijd. Ruim acht jaar inmiddels.
Biertjes
In de Pastoor van Arskerk haalt ze anekdotes op over de jaren. ,,Ik weet nog in de beginfase dat ik een keer met Fass ben gaan lunchen op een woensdagmiddag. Het was lekker weer en we hadden twee biertjes gedronken. Daarna waren we niet zo productief meer, haha!” Dat typeert PIDZ. Er wordt hard en serieus gewerkt, maar er is ook zeker ruimte voor ontspanning.
“Je krijgt vaak waardering voor wat je doet. Als je er zelf energie insteekt, dan betaalt zich dat altijd uit en dat versterkt de band.”
Monique Blatter
Samen met oprichters Ron en Fass sluit Monique de week af op vrijdagen met een drankje bij een restaurant op Strijp-S om te evalueren en af te schakelen. ,,Ik was blij dat ik dan kon zeggen: ‘Tot maandag.’ Ik was vaak niet voor zes uur thuis en het werk ging eigenlijk altijd door. Maar ik zorgde ook dat het kantoor altijd gepoetst was, deed de intakegesprekken en stond klanten telefonisch te woord, terwijl Ron en Fass de acquisitie deden. Ik ben echt trots dat we het zo met zijn drieën geflikt hebben.”
Monique heeft hart voor de zorg, is het cement tussen de stenen. Ze heeft zelf op de werkvloer gestaan en wil dat de cliënten de zorg krijgen die ze verdienen. Daarom wil ze altijd alles tot in de puntjes geregeld hebben. ,,Omdat ik de intakegesprekken met zzp’ers vaak zelf deed, wist ik precies wie voor welke opdrachtgever geschikt zou zijn.” Het PIDZ-systeem, mijnPIDZ, bestond ook al in 2012, maar was minder geavanceerd dan nu. ,,Vaak belde ik de zzp’ers na om te vragen of ze toch niet konden komen helpen. Een zorginstelling schakelt PIDZ in als er écht nood aan de man is. Vertellen dat ik niemand kon vinden, was voor mij geen optie.”
Leidinggevende zorg Rogér Pubben van Daelzicht vertelde het onlangs nog in een interview. ,,Als Monique niemand gevonden kreeg, dan speet haar dat ontzettend erg. Dat kan natuurlijk gebeuren en was voor ons dan ook niet zo’n groot probleem, omdat je voelde dat ze er alles aan had gedaan.” Een uitspraak die ze koestert. ,,Je krijgt vaak waardering voor wat je doet. Als je er zelf energie insteekt, dan betaalt zich dat altijd uit en dat versterkt de band.”
Impact
Tweeënhalf jaar later gaat Monique met zwangerschapsverlof. Inmiddels bestiert ze het niet meer in haar eentje. Wanneer ze terugkomt, heeft dat een impact op haar. ,,Het moederschap in combinatie met de groei van PIDZ én ook dat ik twee dagen minder ben gaan werken, dat was even omschakelen voor mij. Voor mijn moederschap draaide mijn leven vooral om PIDZ, maar ik had ineens een leven erbij.”
“Het moederschap in combinatie met de groei van PIDZ én ook dat ik twee dagen minder ben gaan werken, dat was even omschakelen voor mij.”
Monique Blatter
Er zijn weekenden georganiseerd met het personeel. Het allereerste, in Maastricht, herinnert Monique zich nog goed. Op dat moment was ze zwanger van haar tweede dochtertje. ,,Toen heb ik tegen Fass gezegd, met een knipoog natuurlijk: ‘Dat is fraai. Ik werk hier al jaren. Gaan we eindelijk op personeelsweekend en dan ben ik zwanger!”
Haar gevoel voor PIDZ is nooit veranderd ondanks de professionaliseringsslag die is gemaakt. Momenteel werkt Monique als gastvrouw bij de receptie en ook bij recruitment, drie dagen in de week. PIDZ heeft ook niet stilgestaan met dertien vestigingen verspreid over het land. ,,Het contact met de collega’s is heel informeel, warm en open. En ook met Ron en Fass merk je gewoon dat het gevoel van de eerste jaren niet is veranderd. We waren echt heel close met zijn drieën.” Zo lang dat blijft, zal Monique ook de komende jaren aan PIDZ verbonden blijven. Met alle plezier zelfs.
Tien jaar PIDZ
Nog meer verhalen lezen over tien jaar PIDZ?
• Het avontuur van Cees Onderwater van PIDZ Alkmaar
• Jubileum: PIDZ bestaat tien jaar en geeft 3 cadeaus aan de zorg
• Tien jaar PIDZ door de ogen van Monique
• HandicapNL: ‘De afgelopen anderhalf jaar is eenzaamheid onder veel jongeren gegroeid’
• Sander Slootmaker (MIND): ‘Mentale gezondheid moet net zo cool zijn als lichamelijke gezondheid’
• Samen actief ouder worden met het Ouderenfonds
